FundaciĆ³n e fundaciĆ³ns do Premio Nobel
Sturegatan 14 - localizaciĆ³n da FundaciĆ³n
ā en 1989, o importe dos premios Nobel pasou de 880 a 000 millĆ³ns de coronas suecas, pero sĆ³ en 3 se alcanzou o valor real do primeiro premio de 1991. A partir de 1901, o importe do premio aumentou para compensar as perdas causadas. pola inflaciĆ³n. En 1991, os gaƱadores recibiron cheques por primeira vez por un importe de 2001 millĆ³ns de CZK. Os primeiros laureados recibiron en 10 1901 coroas, o que correspondĆa a uns vinte da renda media anual do profesor. Se comparamos os ingresos dos cientĆficos mĆ”is eminentes do noso tempo, entĆ³n o importe das primas aĆnda non alcanzou tal nivel. O diƱeiro Ć© administrado pola FundaciĆ³n Nobel.
A FundaciĆ³n Nobel foi fundada o 29 de xuƱo de 1900. Os primeiros premios foron entregados 6 anos despois da morte de Alfred Nobel, en 1901, por logros en fĆsica, quĆmica, medicina e literatura? en Estocolmo e pola causa da paz? en Oslo.
Nobel querĆa darlles aos cientĆficos a oportunidade de facer investigaciĆ³ns interesantes con recompensas econĆ³micas. IncorpĆ³rase Ć” literatura entre os campos premiados, probablemente porque querĆa escribir el mesmo, pero non tivo moito Ć©xito neste Ć”mbito.
O Premio da Paz, pola sĆŗa banda, foi considerado orixinalmente unha penitencia para Nobel, quen creou moitos explosivos (como a nitroglicerina, a dinamita, a cordita, a pĆ³lvora inodora). O dĆa antes de morrer, escribiu que acababa de inventar o po sen fume de nitrocelulosa. En total, anunciou 355 patentes en todo o mundo. Unha parte moi grande da sĆŗa fortuna derivaba de intereses baseados en explosivos. Pero un amigo de Alfred Nobel insistiu en que o fundador do premio crĆa nisto? a mellora dos medios de destruciĆ³n na conduciĆ³n das guerras ten mĆ”is posibilidades de acabar con elas que todos os congresos de paz xuntos. Como resultado, Alfred Nobel non se sentĆa culpable polos explosivos que producĆa.
A propiedade que deixou Alfred Nobel estĆ” administrada pola FundaciĆ³n Nobel, pero non se conceden premios. No ano da morte de Alfred Nobel, toda a sĆŗa fortuna estimouse en 33,234 millĆ³ns de coroas. Os executores do testamento: Ragnar Zolman (daquela 26 anos) e Rudolf Liljekista (daquela 40), tiveron que dividir o interese do capital en cinco partes iguais - bonificaciĆ³ns en Ć”reas especĆficas da ciencia. O Fondo tamĆ©n tivo que ocuparse da seguridade dos bens que se atopaban en valores. AĆnda que houbo moito foco na seguridade financeira, a riqueza diminuĆu nas dĆ©cadas de 20 e 30 como resultado da Gran DepresiĆ³n e a inflaciĆ³n. Ata 1946, o Fondo, percibido como unha sociedade de capital, tivo que pagar altos impostos. En 1922, o imposto calculado era superior Ć” suma da prima de 1923. SĆ³ a mediados da dĆ©cada de 40 estivo exenta dos impostos sociais e da renda.
Nos anos 60 cambiouse o mĆ©todo de investir diƱeiro e comezaron os investimentos en empresas inmobiliarias, forestais e agrĆcolas. Nos anos 70, a FundaciĆ³n Nobel investiu os seus activos en acciĆ³ns e, a finais dos 80, no mercado inmobiliario. Baixo a xestiĆ³n de Stig Ramel, xurdiu a idea de levar os seus inmobles Ć” sĆŗa propia empresa, que logo poderĆan venderse en bolsa. En outubro de 1987 fundouse Bavaring. O fondo vendeu os seus inmobles cun alto beneficio a principios dos 90, antes da Gran DepresiĆ³n, e o seu capital duplicouse.
"Pero a nosa filosofĆa segue sendo investir sen riscos", di Solman, o neto do xestor do fondo orixinal. Foi sĆ³ na dĆ©cada dos 90 cando o valor real da propiedade alcanzou o valor do perĆodo inmediatamente posterior Ć” morte do Premio Nobel.
A partir do 1 de xaneiro de 2000, o Fondo tamĆ©n poderĆ”, mediante modificaciĆ³n das normas, engadir ao importe das retribuciĆ³ns o beneficio da contabilidade e do tipo de cambio da venda de activos.
TamĆ©n se levantaron as restriciĆ³ns Ć” propiedade das acciĆ³ns, que ata agora ascendĆan a un mĆ”ximo do 70% do patrimonio. A Ćŗnica limitaciĆ³n Ć© que o custo a longo prazo da substancia non debe verse afectado negativamente para manter o valor real.